شنبه ۱۲ اسفند ۰۲ ۲۲:۱۳ ۳۴ بازديد
کاردرمانی یک رویکرد درمانی جامع برای کمک به افراد مبتلا به سندرم داون در دستیابی به حداکثر استقلال و کیفیت زندگی در تمام مراحل زندگی است.
اهداف کاردرمانی:
تقویت مهارت‌های حرکتی درشت: شامل فعالیت‌هایی مانند نشستن، ایستادن، راه رفتن، دویدن و پریدن.
تقویت مهارت‌های حرکتی ظریف: شامل فعالیت‌هایی مانند نوشتن، نقاشی، بستن دکمه‌ها و استفاده از قاشق و چنگال.
تقویت مهارت‌های هماهنگی: شامل فعالیت‌هایی مانند پرتاب توپ، گرفتن توپ و بازی با اسباب‌بازی‌ها.
تقویت مهارت‌های پردازش حسی: شامل فعالیت‌هایی برای تنظیم پاسخ به حس‌های مختلف مانند لامسه، بینایی، شنوایی و بویایی.
تقویت مهارت‌های اجتماعی: شامل فعالیت‌هایی مانند برقراری ارتباط، تعامل با دیگران و بازی با همسالان.
تقویت مهارت‌های زندگی روزمره: شامل فعالیت‌هایی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن و نظافت شخصی.
برخی از فعالیت‌های رایج در کاردرمانی برای سندرم داون:
بازی‌های حسی: برای تحریک حس لامسه، بینایی، شنوایی و بویایی.
فعالیت‌های تقویتی: برای تقویت عضلات و بهبود هماهنگی.
فعالیت‌های مربوط به مهارت‌های زندگی روزمره: برای آموزش استقلال در انجام فعالیت‌های روزمره.
فعالیت‌های اجتماعی: برای تقویت مهارت‌های ارتباطی و تعامل با دیگران.
کاردرمانی در چه سنی برای کودکان مبتلا به سندرم داون باید شروع شود؟
کاردرمانی باید هر چه زودتر شروع شود، به طور ایده آل در دوران نوزادی. مداخله زودهنگام می‌تواند به طور قابل توجهی بر رشد و پیشرفت کودک تاثیر بگذارد.
کاردرمانی تا چه زمانی باید ادامه یابد؟
کاردرمانی باید در طول زندگی فرد مبتلا به سندرم داون ادامه یابد. نیازهای فرد در طول زمان تغییر می‌کند، بنابراین برنامه کاردرمانی باید به طور منظم Anpassung شود.
نقش والدین در کاردرمانی:
والدین نقش مهمی در کاردرمانی فرزند خود دارند. آنها می‌توانند با انجام فعالیت‌های تجویز شده توسط کاردرمانگر در خانه، به پیشرفت فرزند خود کمک کنند.
- ۰ ۰
- ۰ نظر